5030

50
Φέτος συμπληρώνονται πενήντα χρόνια από τότε που πρωτοέπιασα κιθάρα στα χέρια μου !

Τετάρτη δημοτικού και ο έλεγχος που φέρνω στο σπίτι έχει τον αριθμό δέκα.

Επίσης φέρνω στο σπίτι και το Α’ βραβείο του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων του σχολείου στην αριθμητική . Το Α’ βραβείο ήταν ένα παιδικό βιβλίο ‘Βασίλειος Διγενής Ακρίτας’ που κοσμεί ακόμη την βιβλιοθήκη μου …

Μετά τις χαρές και τα μπράβο ήρθε και η ερώτηση που περίμενα .

- Τι δώρο θέλεις να σου κάνουμε ; Θέλεις να μάθεις μουσική ;

Η ερώτηση από τους γονείς μου

- Ναι , μου αρέσει το πιάνο ! Απάντησα

- Χμ για πες κάτι άλλο … , η απάντηση , μιας και η αγορά ενός πιάνου ήταν πολύ μακρυά για τα περιορισμένα οικονομικά της οικογένειας .

Τελικά

Μια κυριακή κατεβήκαμε στο Μοναστηράκι με τον Πατέρα μου και το δώρο που δέχτηκα από τους γονείς μου ήταν ένα κιθαρόνι .

Ένα κιθαρόνι που με μπόλιασε με το ‘μικρόβιο’ της μουσικής .

Πάνω του ακούμπησα μαζί με τα πρώτα μου φάλτσα , όλες τις πρώτες αγωνίες μου , μοναξιές , λύπες , απογοητεύσεις , αλλά και χαρές , συγκινήσεις , όνειρα , ταξίδια του μυαλού και της καρδιάς ….

30

Όταν γυρίζω να κοιτάξω πίσω, νοιώθω ότι ήταν χθες ή προχθές η μέρα που ξεκινούσα να ενορχηστρώσω, να ηχογραφήσω και να δισκογραφήσω το πρώτο μου προσωπικό άλμπουμ. Κι όμως έχουν περάσει 30 χρόνια από εκείνο το καλοκαίρι, το καλοκαίρι του 1990.

Τριάντα χρόνια μέσα στα “κύματα”, με πάθος , άγχος, μελέτη , απογοήτευση, συγκίνηση , υπομονή, επιμονή, ψάξιμο, αλλά και χαμόγελα…

Με αφορμή λοιπόν τα 5030 έχουν προγραμματιστεί για φέτος κάποιες συλλεκτικές εκδόσεις αρχής γενομένης με το παρακάτω δείγμα :