Είχαν
περισσέψει δυό φύλλα νοβοπάν στο μαγαζί (Σιδηρουργείο ) από κάποια άλλη δουλειά και εγώ από καιρό έψηνα τον Μαστρο Κώστα τον πατέρα
μου να μου φτιάξει ένα πινκ – πονκ .
Φυσικά ούτε
λόγος για αγορά καινούριου …
Η γνωστή απάντηση
ήταν λοιπόν ξεκίνα να το φτιάχνεις και όπου βρεις δυσκολία … εγώ είμαι εδώ !
Αχ και να μουν ακόμα παιδί να ‘καθάριζε’
πάντα ο ΜαστοΚώστας …
Τα νοβοπάν
ενώθηκαν λοιπόν , τελαρώθηκαν με ένα ψιλό στραντζαριστό ,
μπήκε ένας αυτοσχέδιος φιλές και …δεν ήμουν και ο καλύτερος μάστορας αλλά ..
μπήκε ένας αυτοσχέδιος φιλές και …δεν ήμουν και ο καλύτερος μάστορας αλλά ..
Νάτο .
Έτοιμο .
Έτοιμο .
Σε
διαστάσεις τυχαίες φυσικά , αυτές που προέκυψαν με το ένωμα των δυο κομματιών .
Αγοράστηκαν
και δυο φθηνές ρακέτες , και περιχαρής το φόρτωσα στο φορτηγάκι μαζί με δυο
στρίποδα από το μαγαζί (αυτά που χρησιμοποιούσαμε για την ηλεκροκόλληση και το
τρόχισμα) από Καλογρέζα για Λαύριο μη
βλέποντας την ώρα να φωνάξω τα φιλαράκια να παίξουμε…
Μετά από κάνα
δυο μέρες και αφού είχε ενημερωθεί όλη η παρέα , η φίλη μου η Μαρίνα
πηγαίνοντας με την πατέρα της το Στάθη μέσα στην πόλη του Λαυρίου έκαναν μια
στάση από το σπίτι για να δουν το τραπέζι του πινκ-πονκ μιας και ο Στάθης ήταν
γνώστης του αθλήματος.
Αφού
ανταλλάξαμε μια- δυο ρακετιές με τον Στάθη ( ο άνθρωπος ήταν γνώστης όχι αστεία
σε αντίθεση με εμένα που ήμουν επιεικώς άσχετος )έφυγαν αλλά ο Στάθης είχε ήδη
ψηθεί …
Έπειτα από
μερικές μέρες ένα κανονικό πινκ πονκ είχε εγκατασταθεί στο υπόγειο της Μαρίνας
και αρχίσαμε να συχνάζουμε εκεί όλη η μαρίδα με έναυσμα το παιχνίδι…
Εκεί λοιπόν
στο υπόγειο είδα ένα μονοφωνικό πικ απ συνδεδεμένο
με ένα αντίστοιχο μονοφωνικό ενισχυτή και ένα μεγάλο ηχείο .
Ήταν της
Μαίρης της μεγαλύτερης αδελφής της Μαρίνας που είχε και αρκετούς δίσκους… Highλίκια δηλαδή για την εποχή …χεχε
Μιλώ για εποχή που πρωτοακούω εκεί το Dark Side of the Moon των Pink Floyd και εντυπωσιάζομαι …
Ήταν τα
υπέροχα delays που
αριστοτεχνικά και μοναδικά χρησιμοποίησε
το group , ήταν
φυσικά το μεγάλο για την εποχή ηχείο , ήταν και ο αντίλαλος του άδειου σχεδόν υπογείου …
Ήταν η εποχή
που είχα πάρει μυρωδιά Μουσικής με την κιθάρα και άρχισα να προσπαθώ να αναλύω ήχους
, ότι άκουγα …
Ήταν η εποχή
….
συνεχίζεται