Μιλώ για ένα ζεστό ιδιόκτητο χώρο κατασκευασμένο εξ` αρχής με τις τελειότερες προδιαγραφές που υπάρχουν στον χώρο του επαγγελματικού studio, με control room & booth που πλέουν πάνω σε λάστιχα που ήλθαν από την Αγγλία ειδικά γι` αυτόν το λόγο με ειδικά κατασκευασμένες γειώσεις και σταθεροποιητή ηλεκτρικού ρεύματος καθώς και ένα μικρό όμορφο bar για να γίνεται η ζωή των συνεργατών - καλλιτεχνών πιο άνετη.
Υπάρχουν εκτός από την audio suite και η ολοκαίνουρια digital suite για ψηφιακή επεξεργασία - post production audio- video , διαφημιστικών spots με πλήθος από τρισδιάστατα ηχητικά effects.
Η audio suite αποτελείται από κονσόλα μίξης 48 καναλιών, τρία μαγνητόφωνα συγχρονισμένα τα δύο ψηφιακά το τρίτο αναλογικό, πλήθος από περιφερειακά (μονάδες βάθους, κομπρέσσορες, αποθορυβοποιητές κ.α.), πλήθος από synthies samplers, ψηφιακά μαγνητόφωνα και cd recordrer master 24bit 48khz, και 192 khz αντίστοιχα καθώς και πλήρης σειρά από τα καλύτερα και ακριβότερα μικρόφωνα με συλλεκτική αξία. Τα δε ψηφιακά κανάλια φθάνουν αισίως τα 80!
Τέλος, δύο ιδιόκτητοι χώροι σταθμεύσεως αυτοκινήτων εξυπηρετούν στο παρκάρισμα των αυτοκινήτων των πελατών.
Μετά από όλα αυτά που - με τεράστιο οικονομικό και προσωπικό κόστος , κόστος ζωής θα μπορούσα ανεπιφύλακτα να πω - τελικά καταφέρνω να ολοκληρώσω βρίσκομαι στις αρχές του 1995 να βαράω …μύγες στο νέο studio …
Γιατί ;
Γιατί δυστυχώς δεν θέλουμε την πρόοδο του δίπλα , θέλουμε να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα ..
Δεν θέλουμε και εμείς έστω μια κατσίκα , μόνο να ψοφήσει η του γείτονα…
Ας μην επεκταθώ περαιτέρω …
Περνάω λοιπόν ένα χρόνο περίπου υπολειτουργίας του νέου studio που φυσικά χρωστάω και… της Μιχαλούς . Παλεύω και πάλι να ορθοποδήσω και να ξεχρεώσω τις οικονομικές εκκρεμότητες στον κατασκευαστή του κτιρίου .
Ευτυχώς το καλοκαίρι του 96 μπαίνουν δύο νέες δισκογραφικές δουλειές στο studio και αρχίζει και πάλι να γυρίζει το γρανάζι.
Τα πράγματα στην δισκογραφία πηγαίνουν αρκετά καλά το studio απασχολεί δύο επί πλέον ηχολήπτες εκτός από εμένα και λειτουργεί σχεδόν σε 24 ωρη βάση.
Το ίδιο καλοκαίρι φεύγω στη Θεσσαλονίκη για εμφανίσεις ως session κιθαριστής με τον εξαιρετικό Γιάννη Πουλόπουλο.
Την επόμενη χρονιά αρχίζω να δέχομαι την παραίνεση από καλλιτέχνες που ηχογραφούν στο studio για την δημιουργία ενός label , μιας δισκογραφικής εταιρείας. Θυμάμαι ότι άρχισαν να μου συζητούν το ίδιο θέμα πολλοί φίλοι αλλά και συνεργάτες.
Πρώτος απ όλους ο αγαπητός μου φίλος ο Robert , ο αλησμόνητος ο Τζων ο Μοδινός , ο Γιάννης ο Βασιλείου που ηχογραφούσε στο studio δύο album εκείνη την περίοδο , ο εκλεκτός μου φίλος Δημήτρης Γούζιος ο πρώτος cellist της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών ο Δημήτρης ο Σταΐκόγλου , αλλά και πολλοί άλλοι λες και ήταν όλοι συνεννοημένοι να με προτρέψουν στην ίδια κίνηση.
Η ιδέα αρχίζει να ωριμάζει στο μυαλό μου από το καλοκαίρι του ’96 και όλο το ’97 … που ένα χειμωνιάτικο βράδυ παλεύοντας με το Corel φτιάχνω και κατοχυρώνω στο γραφείο σημάτων του υπουργείου εμπορίου το σήμα της WaveMusic .
Τελικά το Σεπτέμβρη του 98 γεννιέται η WaveMusic , αρχίζουν οι πρώτες της εκδόσεις ενώ παράλληλα αποφασίζω να ξαναμπώ στο studio για να γράψω τη δική μου Τρίτη δισκογραφική δουλειά “Με λίγα λόγια” WM106-2 © 1999 WaveMusic .
Έχει προηγηθεί το album Ραντεβού στ’ αστέρια το 1994 το οποίο δεν είχε καλές πωλήσεις. Κρίθηκε αντιεμπορικό από την τότε εταιρεία.
Όμως σ΄ αυτή τη δουλειά υπήρχε το Αντέχω , ένα κομμάτι σε στίχο και μουσική του γράφοντος που περιέγραφε το ατύχημα μου με την μηχανή στις 3/6/1991 και μου έκαναν την τιμή να τραγουδήσουν μαζί μου οι:
Δημήτρης Κατακουζηνός (Ypsilon - Axis στη Γαλλία και Idols εδώ στην Ελλάδα ). Μιλώ για έναν Αρχιτέκτονα που όμως είναι από τους καταπληκτικότερους μουσικούς που έχω γνωρίσει μέχρι σήμερα με εξαιρετική παιδεία , κουλτούρα , αλλά και έναν υπέροχο άνθρωπο και φίλο.
Robert Williams . Τι να πω για τον Robert… Όλα αυτά τα χρόνια μέχρι σήμερα δείχνει έμπρακτα την αγάπη και την εκτίμηση του στο πρόσωπό μου. Αν ήταν αδελφός μου πιθανόν να μην ήταν τόσο κοντά. Ειλικρινά δεν μπορώ να πω τίποτε περισσότερο πέρα από το ότι τον νιώθω σαν τον μεγαλύτερο αδελφό μου μιας και δεν έχω αδέλφια…
Το ΑΝΤΕΧΩ λοιπόν που μοιραστήκαμε με το Δημήτρη και το Robert μας έφερε Live σαν τρίο και δουλειά στο studio κι ας μην πήγε καλά ο δίσκος (βινύλιο και cd τότε).
Ήταν επίσης και η αιτία γνωριμίας μου με τον Λάκη Τζορντανέλλι που του άρεσε το κομμάτι .
Τηλεφωνώ λοιπόν στο Λάκη που του είχα υποσχεθεί να πούμε ένα κομμάτι μαζί στον επόμενο μου δίσκο .
Ο Λάκης μου λέει πως θα έρθουν στο studio μαζί με τον κολλητό του το Γιώργο Πολυχρονιάδη .
Τηλεφωνώ στον Robert και έτσι ένα βράδυ βρισκόμαστε όλοι μαζί στο studio να….. τρώμε σουβλάκια … και να ακούν τα παιδιά (οι υπόλοιποι τρείς-χαίρονται να τους λέω παιδιά) τα κομμάτια του album που ήδη είχα μειξάρει .
Το τραγούδι μου που μοιραστήκαμε με τα παιδιά λεγόταν “Με τους φίλους μου” σε στίχους της Μαργαρίτας Θανόγλου (Μάργκω).
Το κομμάτι όμως που έφερε δουλειά ήταν το Καλοκαίρι στο Λαύριο. Τελικά ποτέ δεν ξέρεις τι θα αρέσει και τι όχι .
Αλλιώς υπολογίζεις , αλλιώς σου έρχονται…
Κάπως έτσι κλείνει για μένα δισκογραφικά η δεκαετία του 1990-1999.
